Hoe ik jouw moordenaar kon vergeven 1
Op 28 oktober 2019 heb ik de moordenaar van mijn zusje Nadine ontmoet.
Hyacintha was bij dit mega bijzondere, intense en transformerende gesprek aanwezig.
Daarom vertel ik hier, op haar website, in een serie blogs mijn verhaal.
Om te laten zien wat mijn weg is geweest en wat de genezende kracht van vergeving mij heeft gebracht en om daarmee hopelijk ook anderen te inspireren.
klik hier voor links en achtergrond informatie
Nadine is op 2 december 2006 op 20 jarige leeftijd met 36 messteken om het leven gebracht door haar ex-vriend.
Terug in de tijd
Nadine, mijn kleine zusje
Nadine is mijn enige, ruim 4 jaar jongere zusje. We hadden als kinderen al een bijzondere band, ondanks, of misschien juist, doordat we zo verschillend waren.
Zij was de ‘zorgeloze’, ik de zorgelijke.
Zij was het zonnetje in huis, ik was het die het leven vaak als zwaar ervoer.
Zij altijd ontspannen, ik vaak gestrest.
Zij meestal te laat, ik stipt op tijd.
Zij laid-back, ik de doorzetter.
Zij bij wie het ‘aan kwam waaien’, ik de vechter.
Zij, ah…het komt allemaal wel goed, ik de perfectionist.
Ook qua uiterlijk waren we totaal verschillend.
Nadine, mijn vriendin van wie ik zielsveel houd
Maar, als je verder keek, dan waren er ook zoveel overeenkomsten.
Onze humor bijvoorbeeld. Wij konden echt schaterlachen om dezelfde dingen, waarbij de tranen over onze wangen rolden..
Als je ons beter leerde kennen dan hoorde je ook dezelfde uitspraken, stemgebruik en grapjes. Onze liefde voor dieren deelden wij ook. We waren allebei vegetariër en allebei verlangden we diep naar een betere en mooiere wereld. We voelden allebei de behoefte om daar een steentje aan bij te dragen. We wilden elkaar en anderen tot steun zijn en vonden vaak ook steun bij elkaar.
Op de moeilijke momenten in mijn leven stond zij naast mij. Ik wist dat ik altijd op haar kon rekenen en zij op mij.
Wat een bijzondere band, wat een diepe, onvoorwaardelijke liefde is er tussen ons. De tranen rollen over mijn wangen nu ik dit opschrijf: wat mis ik haar in de menselijke vorm op deze aarde.
Wat zou ik nog graag samen herinneringen willen ophalen. Ik zou zo graag toekomstplannen willen bespreken met haar.
Ik zou mijn uitdagingen in het leven willen delen, mijn vreugde, mijn verdriet, de dingen waar ik trots op ben.
Wat zou ik graag willen dat mijn man en onze kinderen de kans kregen haar te leren kennen, maar vooral ook, wat zou ik graag het verdriet, de pijn en worsteling van mijn ouders willen verzachten.
Maar ons levenspad, onze zielsmissie, is anders.
Het jaar van het onbekende afscheid
De relatie tussen Nadine en Gerold
Toen Nadine 17 jaar was ontmoette zij Gerold. Er ontstond een vriendschap die uitgroeide tot een liefdesrelatie. Ze beleefden hele mooie en intieme momenten samen en hielden ontzettend veel van elkaar. Na ongeveer een jaar ontstonden er echter scheurtjes in de relatie. Deze scheurtjes hield ze zoveel mogelijk voor zichzelfen haar omgeving mocht vooral niets over Gerold of over hun relatie zeggen. Ze nam het áltijd voor hem op. Zij zag altijd het goede in iemand, ook in hem.
Wij zagen haar in die periode veranderen van zorgeloze jonge meid die volop in het leven stond, naar een volwassen (huis)vrouw. Ik zag haar diepe liefde voor hem, maar ook haar verdriet en worsteling.
Vanaf het allereerste moment van de ontmoeting hadden mijn ouders en ik al een ‘onderbuikgevoel’ dat er iets niet klopte.
We zagen de liefde tussen die twee, maar ook het bezitterige aspect van de relatie dat er soms was.
Ik heb wel eens gedacht: ‘Gerold, zet dat masker eens af. Laat je ware zelf eens zien’.
Na ongeveer 2 jaar nam Nadine mij in vertrouwen over de strubbelingen in haar relatie.
Ik heb alleen maar naar haar geluisterd. Toen ze uitgepraat was zei ze zelf: ’Dit is toch wel erg, he Choc?’. Dat is mijn koosnaampje. Ik heb alleen maar geknikt.
Ze maakte het een paar keer uit, maar ze kwamen iedere keer toch weer bij elkaar.
De beste vriendin van Nadine, Jenneviev, vertelde me later dat Nadine door de relatie die ik toentertijd had, inzag dat het ook anders kon en dat ze het anders wilde.
De druppel voor Nadine om de relatie definitief te verbreken was het moment dat Gerold haar in haar gezicht gespuugd had. Dat was voor haar zo denigrerend.
Uiteindelijk heeft hun relatie bijna 3 jaar geduurd.
Mijn onderbewuste
We zagen haar weer opbloeien. Ze sprak weer meer met vriendinnen af en ging uit.
Wel wilde ze er tóch nog zijn voor Gerold. Ze wilde hem steunen in zijn liefdesverdriet.
Na een tijdje voelde ze steeds sterker dat het beter was dat ze hem volledig los zou laten.
Nadine en ik hadden op een gegeven moment een gesprek in de badkamer, waarbij ik tegen haar zei: ‘Nadine, ik kan niet zonder je leven’.
Waarop zij antwoordde ‘Choc, je hoeft ook niet zonder mij te leven. Gerold houdt zoveel van mij, hij zou me nooit wat aandoen.’
Waarom zei ik dat tegen haar?
Enige tijd voor haar overlijden ben ik ook met allerlei vage klachten uitgevallen op mijn werk. Toen begreep ik daar niets van. Nu weet ik dat mijn onderbewustzijn al wist wat er komen zou.
Ons afscheid
De laatste periode bleek achteraf een echt ‘afscheidsjaar’ te zijn geweest.
Mijn ouders waren 25 jaar getrouwd.
We zijn op de dag zelf met zijn viertjes naar Amsterdam gegaan en hebben een rondvaart gemaakt. We hebben heerlijk geluncht en van het zonnetje en een frisse duik genoten. En tenslotte zelfs nog uit eten geweest bij Pasta i Basta, een restaurant met prachtig zingende obers.
Wat een heerlijke dag!
Het feest organiseerden Nadine en ik samen. Het werd een avond om nooit meer te vergeten. Ik weet nog dat ik zei dat het voor mij de mooiste dag van mijn leven was. Dat voelde voor ons alle vier zo. Alles klopte. Het was een knalfeest waarbij de liefde tussen ons vieren er vanaf spatte, sms’te een vriendin van mij later.
We zijn samen met onze ouders nog een keer naar België op vakantie geweest (terwijl Nadine en ik allebei een relatie hadden dus). We zijn naar een plek geweest waar wij als gezin in onze kindertijd meerdere keren op vakantie geweest zijn.
Mijn vader is een dagje met Nadine wezen skiën. Mijn moeder is met haar naar Limburg geweest en ze hebben daar een paar onvergetelijke dagen gehad.
Nadine en ik zijn met onze opa en oma op nostalgische tour geweest naar de kinderboerderij en aten net als vroeger poffertjes. Daarna bezochten we de sauna met z’n vieren en tenslotte we zijn als zusjes samen naar de Apenheul geweest, waar we als kinderen altijd zo ontzettend genoten hebben.
We zeiden voortdurend tegen elkaar: ‘Genieten, nu!’
We namen afscheid, zonder dat we wisten dat we afscheid namen.
Ik voel mij zo ontzettend dankbaar voor alle momenten met haar samen. Voor de 20 jaar die wij samen als zusjes door het leven konden gaan: hand in hand.
Nawoord:
Jacqueline heeft haar transformatieproces van verwerking en vergeving, stapsgewijs gerealiseerd in samenwerking met Hyacintha Kraidy, die haar heeft ondersteund en begeleid via de Remember en OMnium Healing en Coaching methode
Wil je reageren en ervaringen die jij hebt delen? mail dan je reactie naar Contact: https://www.claritasessentiae.nl/contact/
klik hier voor links en achtergrond informatie